Historia parafii św. Mikołaja
1175 r.
Książę śląski Bolesław Wysoki, wnuk Bolesława Krzywoustego, sprowadził z Saksonii cystersów. Konwent został ulokowany w Lubiążu nad Odrą. Wśród bogatego wyposażenia klasztoru książę nadał konwentowi kaplicę św. Mikołaja w osadzie Nabycin zamieszkałej przez rybaków i przewoźników (których patronem jest właśnie św. Mikołaj). Dokumenty z roku 1203 wspominają o istniejącym kościele św. Mikołaja w Szczepinie. Prawdopodobnie osada Nabycin została włączona do większej osady Szczepin.
1216 r.
Klasztor lubiąski utracił kościół św. Mikołaja.
1241 r.
Kościół uległ spaleniu podczas najazdu tatarskiego.
1242 – 1261 r.
Podział Wrocławia na nowe parafie, według którego odbudowywany kościół św. Mikołaja należał do parafii św. Elżbiety.
1257 r.
Wieś Szczepin wraz z budującym się kościołem św. Mikołaja została przekazana przez księcia śląskiego Henryka III siostrom klaryskom.
1260 r.
Ukończono budowę kościoła św. Mikołaja. Poświęcenia dokonał biskup wrocławski Tomasz I.
8 stycznia 1272 r.
W dokumencie z tego dnia, wystawionym przez biskupa Tomasza II, kościół św. Mikołaja po raz pierwszy występuje jako parafialny.
26 marca 1428 r.
Pożar kościoła podczas najazdu husytów.
20 czerwca 1486 r.
Biskup wrocławski Jan poświęcił ufundowane przez rajców miejskich ołtarze: Trójcy Świętej, Najświętszej Maryi Panny, św. Mikołaja, św. Katarzyny, św. Marii Magdaleny i Wszystkich Świętych.
15 marca 1453 r.
Św. Jan Kapistran nawiedził kościół św. Mikołaja.
1647 r.
Kościół został splądrowany podczas najazdu Szwedów, pod dowództwem gen. Wittenberga.
1652 r.
Dokumenty wizytacyjne z tego roku przekazują, że mury kościoła, pokrycie dachu i wieża zostały odrestaurowane. Świątynia posiadała cztery ołtarze z których największy został odnowiony i konsekrowany za ówczesnego proboszcza. Cała parafia liczyła 40 katolików i dwóch innowierców. Procesja odbywała się w dniu Bożego Ciała z udziałem innych wyznań. Święto św. Mikołaja celebrowane było przez katolików sześciu kościołów.
1667 r.
Sklepienie kościoła pokryto freskami.
1697 r.
Zakończono gruntowną renowację kościoła.
1715 r.
Bp wrocławski E. D. Sommerfeld na nowo konsekrował ołtarze św. Mikołaja i św. Karola Boromeusza.
1736 r.
Wody Odry zalały Przedmieście Mikołajskie. Dokumenty wspominają, że po ulicach pływały zwłoki ludzi, których nie miał kto pochować, zapanował głód.
1793 r.
Dokument F. A. Zimermanna z tego roku podaje, że parafia i kościół św. Mikołaja zarządzane były przez proboszcza i dwóch księży diecezjalnych. Dookoła kościoła wznosił się mur obejmujący kościelny cmentarz dla katolików z Przedmieścia Mikołajskiego.
14-20 grudnia 1806 r.
Wojska napoleońskie oblegały Wrocław. Chcąc pozbawić oblegających miasto Francuzów osłony, jaka stanowiła zabudowa przedmiejska, Prusacy zbombardowali i spalili Przedmieście Mikołajskie wraz z gotyckim kościołem parafialnym św. Mikołaja, który został całkowicie obrócony w ruinę.
1811 r.
W wyniku konfiskaty mienia zakonów przez rząd pruski, siostry klaryski utraciły gospodarstwo rolne znajdujące się na terenie Szczepina i przy kościele św. Mikołaja.
1832 r.
Opuszczona gmina kościelna św. Mikołaja została przyłączona do parafii Bożego Ciała. W tym czasie ocalałe prezbiterium spalonego kościoła służyło jako kaplica cmentarna.
1848 r.
Odbudowano resztki murów kościoła do wysokości szczytu zakrystii.
1883 r.
Według planów Królewskiego Rządu we Wrocławiu, pod kierownictwem inspektora budowlanego Knolla, wzniesiony został na miejscu poprzedniej świątyni nowy gotyzowany kościół pod wezwaniem św. Mikołaja. Był to kościół trzynawowy z transeptem, typu halowego, nawa główna posiadała cztery przęsła.
24 września 1883 r.
Biskup Robert III Herzog konsekrował kościół.
12 lipca 1886 r.
Odłączono z powrotem parafię św. Mikołaja od parafii Bożego Ciała. Proboszczem został ks. Karol Müller.
1895 r.
Kościół Bożego Ciała stał się filią parafii św. Mikołaja.
7 marca 1945 r.
Kościół odniósł znaczne zniszczenia wskutek bombardowania przez wojska hitlerowskie.
1953 r.
Władze komunistyczne nakazały rozebranie do fundamentów zniszczonego kościoła. Do dziś na tym miejscu, przy placu Świętego Mikołaja, znajduje się duży drewniany krzyż. Za kościół parafialny parafii św. Mikołaja służy odtąd kościół klasztorny św. Antoniego.